Όποτε έκλεινα την κουνουπιέρα του μωρού ένιωθα λίγο χαζή για τον τρόπο που αντιμετώπιζα τα κουνούπια.Και όσο αν πρόσεχα πάντα κάποιο θα κατάφερνε να διεισδύσει στον προστατευμένο χώρο και να επιδοθεί σε αλλεπάλληλα τσιμπήματα.
Γρήγορα κατάλαβα ότι η δημιουργία φυλασσόμενων χώρων δεν έλυνε το πρόβλημα. Από την άλλη η ιδέα της νοητής φυλακής όπου έπρεπε να μπαίνει το θύμα για να φυλαχτεί από το θύτη με εξόργιζε.
Έτσι αποφάσισα να πατάξω τα κουνούπια. Φώναξα μια ειδική εταιρία, βρήκε τα λημέρια τους και κατέστρεψε τις φωλιές τους. Από τότε οι φτερωτοί επισκέπτες μειώθηκαν στο ελάχιστο. Τόσο που είχαν αρχίσει να μου λείπουν.
Κώνωψ ο ανωφελής. Άραγε το κουνούπι αποκαλεί τον άνθρωπο "ανθρωπος ο ωφέλιμος"?
Και γιατί ό,τι κρίνουμε σαν ανωφελές πρέπει να το σκοτώνουμε?
Ύποπτη αφέλεια…
Διαβάζοντας αργότερα ότι τσιμπούν μόνο τα θηλυκά κουνούπια γιατί χρειάζονται το αίμα να μεγαλώσουν τα παιδία τους, άρχισα να νιώθω τύψεις για τη γενοκτονία που υπέστησαν. Ένιωσα εγώ ανώφελης και χωρίς παιδεία.
Εγώ η κυνηγός ήταν που χρειαζόμουν εκπαίδευση. Έπρεπε πρώτα να κατανοήσω και μετά να βρω πιο ήπιους τρόπους καταστολής.
Και όταν οι άνθρωποι κυνηγούν ανθρώπους εκεί ποιοι χρειάζονται εκπαίδευση? Οι κυνηγοί η τα θηράματα?
Μα πάντα οι κυνηγοί.
Καταρχήν πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούν να ξεχωρίζουν το μπούφο από τη καρακάξα.
Να μάθουν να μη χρησιμοποιούν κανόνι για να σκοτώσουν κουνούπι.
Αλλά πάνω από όλα να μην γίνονται λαθροκυνηγοί.
Μόνο τότε δικαιούνται να πάρουν κιάλια και να παρακολουθούν όλο το δάσος.
Και να το παρακολουθούν για να εξασφαλίσουν την αρμονία και όχι για να εντοπίζουν εύκολα θηράματα. Για να κατανοούν συμπεριφορές και όχι για να συλλαμβάνουν ακατανόητα.
Μέχρι τότε οποιαδήποτε μορφή παρακολούθησης θα εξαγριώσει τα θηράματα και θα τα κάνει πιο βίαια. Και αν η κουνουπιέρα δεν μας γλιτώνει από το χαζό κουνούπι, σίγουρα η κάμερα δεν μας γλιτώνει από τον ευφυή ανένταχτο. Που παρεμπιπτόντως πρέπει να πάψουμε να τον βλέπουμε σαν θήραμα.
Δεν δίνουμε όπλο στο παιδί γιατί δεν ξέρει τους κινδύνους.
Δεν βάζουμε κάμερες στους δρόμους γιατί ξέρουμε τους κινδύνους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου