“Αναρχία” του χθες, κωμωδία του σήμερα

“Πήγαν να με κάψουν ζωντανό. Ολοκαύτωμα θα γινόμουν. Κοιτάξτε το ολοκαίνουργιο σακάκι μου. Προπέρσινο σακάκι και μου το έκαψαν.”

Ορέστης Μακρής στα “Xτυποκάρδια στο θρανίο”.
Μυρμήγκια στις τσέπες, καρφιτσωμένα σημειώματα στις πλάτες και διάφορα άλλα “ αναρχικά” που όσες φορές και αν τα ξαναδούμε γελάμε.

Γελάμε με την εφευρετικότητα των παιδιών απέναντι στον γελοίο τρόπο εφαρμογής της πειθαρχίας. Και στην κορυφή της ιεραρχίας βρισκόταν ο “κύριος Βεβαίως-Βεβαίως”…

Πάντα μέσα στην τάξη ήμασταν σοβαρές σε κάποιους καθηγητές ενώ γινόταν τσίρκο με κάποιους άλλους. Σαν να μας τσίμπαγε μύγα. Σεβασμός σε λίγους, χαβαλές στους πολλούς.

Μα η τάξη ήταν η ίδια. Ο καθηγητής άλλαζε. Και δεν ήταν τα μαθήματα πιο ενδιαφέροντα των καθηγητών που σεβόμασταν. Οι καθηγητές ήταν πιο ενδιαφέροντες και ο τρόπος που μας αντιμετώπιζαν.

Θυμάμαι όταν μας είχε ανακοινώσει ο λυκειάρχης ότι η πενθήμερη εκδρομή μας θα γινόταν τριήμερη γιατί ήμασταν πίσω στην ύλη, κατέβηκε η μισή τάξη σε αποχή. Τελικά για να μη χαθεί και άλλη ύλη μας ανακοίνωσε ότι θα παμε πενθήμερη. Όταν ανεβήκαμε πίσω στη τάξη ο καθηγητής της Ηθικής ρώτησε αυτούς που δεν έκαναν αποχή. “Εσείς δικαιούστε να πατε εκδρομή? Πρέπει να έχετε τα ίδια προνόμια με αυτούς που κινδύνεψαν να πάρουν αποβολή?”
Ο σεβασμός εκπορεύεται από το πνεύμα κάποιου, από την ικανότητα του να επικοινωνεί και όχι από τον τίτλο του.

Και εμείς ποιον θέλουμε να σέβεται η νεολαία μας? Τον καθηγητή της Ηθικής η τον “κύριο Βεβαίως-Βεβαίως” που έδωσε και άδεια για τα χαστούκια επειδή πήρε άνωθεν εντολή?

Έχουμε μπουκώσει όμως από “ κυρίους Βεβαίως-Βεβαίως” και οι πνευματώδεις αξιοσέβαστοι δάσκαλοι είναι είδος προς εξαφάνιση.
Και τα παιδιά όταν δεν τα εμπνέει σεβασμό ο λέγων αρνούνται να ακούσουν τα λεγόμενα του ακόμα και αν είναι σωστά.

Τα παιδιά σε λίγα χρόνια θα πάρουν απολυτήριο και θα πάψουν να φωνάζουν. Και οι “ Βεβαίως-Βεβαίως” θα παραλάβουν τους επόμενους “ταραξίες”.

Μήπως πρέπει οι δάσκαλοι να κάνουν διδασκαλία και όχι παράδοση?
Μήπως αν δίδασκαν πιο “άναρχοι” δάσκαλοι θα είχαμε λιγότερο “άναρχη” νεολαία?